Wymóg by zdecydowana większość żywności opakowanej zawierała informacje o wartości odżywczej (często umieszczone na tylnej części opakowania) obowiązuje od 2016 r. I zapisany jest w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności. Celem jego wprowadzenia było umożliwienie konsumentom dokonywania świadomych wyborów żywieniowych.
CZYTAJ TEŻ: Zatoka Perska (Arabska) to region szukający żywności
Sporo wyjątków od nakazu
Jednak ten nakaz nie dotyczy wszystkich środków spożywczych. Wyłączonych jest w sumie 19 środków spożywczych, w tym: produkty nieprzetworzone, które zawierają pojedynczy składnik lub pojedynczą kategorię składników; produkty przetworzone, w przypadku których jedynym procesem przetwarzania, jakim je poddano, jest dojrzewanie, i które obejmują pojedynczy składnik lub pojedynczą kategorię składników; zioła, przyprawy lub ich mieszaniny; napary ziołowe i owocowe, herbata, herbata bezkofeinowa, herbata instant lub rozpuszczalna lub ekstrakt herbaty, bezkofeinowa herbata instant lub rozpuszczalna lub ekstrakt herbaty, które nie zawierają innych dodanych składników niż środki aromatyzujące, które nie zmieniają wartości odżywczej herbaty; żywność w opakowaniach lub pojemnikach, których największa powierzchnia jest mniejsza niż 25 cm2; żywność, w tym żywność wytwarzana ręcznie, dostarczana bezpośrednio przez wytwórcę małych ilości produktów konsumentowi finalnemu lub miejscowym placówkom handlu detalicznego bezpośrednio zaopatrującym konsumenta finalnego.
CZYTAJ TEŻ: Bez flagi ani rusz, czyli jak znakować mięso
Poza tym w wielu państwach członkowskich Unii Europejskiej istnieją narodowe systemy znakowania. W efekcie Komisja Europejska została zobowiązana przez Parlament Europejski do wypracowania dla wszystkich członków UE jednolitego, zharmonizowanego systemu znakowania żywności z przodu opakowania (ang. front of pack nutrition labelling, skrót FOPNL).
W trosce o zdrowie konsumentów
Właściwe, pełne i rzetelne informowanie konsumentów o wartościach odżywczych stało się palącym problemem, gdy opublikowano raport na temat otyłości w państwach członkowskich UE. W 2014 roku 51,6 proc. ludności Unii (osób powyżej 18. roku życia) miało nadwagę. Otyłość stanowi poważny problem zdrowia publicznego, ponieważ znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia chorób przewlekłych, takich jak choroby układu krążenia, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów. Ponadto, eksperci szacują, że z zagrożeniami związanymi z nieprawidłową dietą można powiązać w Unii Europejskiej 950 tys. zgonów i ponad 16 mln straconych lat życia. Taki stan otyłości przekłada się m.in. na duże wydatki na służbę zdrowia oraz koszty społeczne (np. zasiłki z pomocy społecznej).