Zgodnie z ustawą z 24 kwietnia 2015 roku Prawo Chińskiej Republiki Ludowej o bezpieczeństwie żywności producenci i dystrybutorzy żywności ponoszą odpowiedzialność za wyprodukowaną lub rozprowadzoną żywność.
Ponadto ustawa stanowi, że producenci i dystrybutorzy żywności produkują i dystrybuują żywność zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi, normami bezpieczeństwa żywności; zapewniają bezpieczeństwo żywności, są uczciwi i odpowiedzialni; ponoszą odpowiedzialność publiczną oraz przed społeczeństwem i ponoszą odpowiedzialność publiczną, akceptują społeczną kontrolę i przyjmują na siebie społeczną odpowiedzialność.
CZYTAJ TAKŻE: Sprzedaż żywności do Chin – krok po kroku. Część 1.
Ostatni warunek, choć emanuje ideologią socjalistyczną, nie jest martwym zapisem. I nie jest tak dlatego, że Chiny mają w nazwie atrybut „ludowy”, a dlatego, że państwo wskutek przykrych doświadczeń (afera z 2008 roku z zanieczyszczonym melaminą mlekiem w proszku) wprowadziło dla przedsiębiorstw produkujących i dystrybuujących żywność na równi obok oceny prawnej również społeczny osąd oraz społeczną kontrolę.
W praktyce ten zapis ma dużo większą moc rynkową niż nałożona sankcja prawna za popełnione wykroczenie czy przestępstwo.