O interpretację podatkową wystąpiła spółka, która jest producentem włóknin dla sektora higieny osobistej, przemysłowej, gospodarstw domowych, a także branży medycznej, budowlanej i obuwniczej. Firma realizuje projekt polegający na opracowaniu demonstracyjnej linii technologicznej do wysokowydajnej produkcji włóknin.
Spółka chciała potwierdzenia, że odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej prototypu spełniają warunki uznania ich za koszty kwalifikowane z ustawy o CIT.
Odpowiedź fiskusa była negatywna. Uznał bowiem, że prototyp nie jest środkiem trwałym wykorzystywanym w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, lecz jej efektem.
Na podobnym stanowisku stanęły sądy administracyjne. W ocenie WSA nie sposób uznać, że powstały na skutek prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej prototyp skarżącej spółki stanowi środek trwały służący tej działalności. Prototyp nie jest bowiem środkiem trwałym wykorzystywanym w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, ale powstaje w wyniku prowadzenia prac rozwojowych.
Racji spółce nie przyznał także w Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 3142/19), który przypomniał, że odpisów amortyzacyjnych można dokonywać w momencie, kiedy środek trwały jest kompletny, zupełny i zdatny do użytku. Tymczasem w spornej sprawie nie chodziło o wykorzystywanie prototypu, ale o sprawdzenie jego działania. Prototyp nie był wykorzystywany do prac badawczo-rozwojowych. Jak bowiem tłumaczyła sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, był ich przedmiotem, a nie sprzętem, do nich używanym.
