Dodatkowy zasiłek opiekuńczy w wysokości 80 proc. wynagrodzenia stanowiącego podstawę jego wymiaru wprowadzono ustawą z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Przepisy regulujące kwestie dodatkowego zasiłku opiekuńczego zmieniano i aktualizowano wielokrotnie. Niemniej dodatkowy zasiłek opiekuńczy przysługiwał w okresie od 12 marca do 26 lipca 2020 r.
CZYTAJ TEŻ: Jak tarcza 4.0 zmieniła przepisy o dodatkowym zasiłku opiekuńczym?
Jak wygląda zatem sytuacja obecnie, gdy rodzic nie może skorzystać już z zasiłku dodatkowego, a placówkę, do której uczęszcza dziecko zamknięto?
Teraz przepisy ogólne
Aktualnie kwestię zasiłku opiekuńczego z tytułu osobistej opieki nad dzieckiem regulują przepisy ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – przepisy ogólne. W myśl tej ustawy zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem w wieku do 8 lat przy zaistnieniu jednej z enumeratywnie wyliczonych przesłanek, a mianowicie:
- a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza,
- b) choroby niani, z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa w art. 50 ustawy z 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2020 r. poz. 326 i 568), lub dziennego opiekuna sprawujących opiekę nad dzieckiem,
- c) porodu lub choroby małżonka ubezpieczonego lub rodzica dziecka, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki,
- d) pobytu małżonka ubezpieczonego lub rodzica dziecka, stale opiekujących się dzieckiem, w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.
