W większości umów dwustronnych o unikaniu podwójnego
opodatkowania podpisanych przez Republikę Włoską, normy Konwencji
Międzynarodowych przeważają nad przepisami wewnętrznymi, a zatem za okres, w
którym dojdzie do zaistnienia zakładu zagranicznego we Włoszech w przypadku
placu budowy, jest jej trwanie przewidziane w Konwencji art. 5 OECD, czyli
powyżej 12 miesięcy. Liczymy je od momentu, w którym firma fizycznie rozpoczęła
swoją działalność, także tą o charakterze przygotowawczym, zaś za koniec tego
okresu uważa się definitywne ukończenie prac.
Czas trwania budowy jest liczony również w przypadku,
kiedy firma zleca prace swojemu podwykonawcy, sama oczekując na zakończenie
przez niego etapu prac, aby móc powrócić i ukończyć „swoją” część zlecenia. Licznik
przebiegu czasu jest nadal w tym okresie aktywny.
Jeżeli działalność jest ustrukturyzowana za pomocą wielu
placów budowy funkcjonalnie ze sobą połączonych z handlowego i geograficznego
punktu widzenia, do celów obliczenia minimalnego okresu, muszą one być
traktowane jako jeden plac budowy. Zapobiega to sztucznemu dzieleniu tej samej
inwestycji na wiele placów budowy. Jeżeli między placami budowy, na których
przedsiębiorstwo wykonuje prace, nie ma funkcjonalnego połączenia, będzie
należało liczyć czas obecności dla każdej budowy odrębnie.
Warunkiem koniecznym do zaistnienia oddziału
zagranicznego w przypadku placu budowy jest jej czas trwania przekraczający 12
miesięcy. W przypadku, kiedy warunek czasowy nie zostanie spełniony, plac budowy
sam w sobie nie stanowi zakładu zagranicznego.