Kanwą orzeczenia była interpretacja podatkowa. Wystąpił o nią wspólnik spółki jawnej, która zajmuje się usługami remontowo-budowlanymi. Umowy z kontrahentami zawierają klauzulę kar umownych, które mogą być naliczone najczęściej w związku z opóźnieniem. Podatnik wskazał, że jeden z kontrahentów skorzystał z tej opcji i spółka musiała zapłacić karę. Mężczyzna był przekonany, że taki wydatek stanowi koszt podatkowy, ponieważ ma związek z prowadzoną działalnością i uzyskaniem z tego tytułu przychodu.
Fiskus odmówił jednak podatnikowi prawa do kosztów. Wskazał na art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, który wprost wyłącza z kosztów kary umowne związane z wadami towarów, robót lub usług bądź zwłoką w usuwaniu tych wad.
Podatnik odwołał się do sądu i wygrał. Najpierw Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zauważył, że sporna kara umowna przysługiwała wierzycielowi za nieterminowe wykonanie umowy. Nie była więc związana z wadami usług, niestarannością czy niedbalstwem w ich wykonaniu.
Na takim samym stanowisku stanął Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 1132/20). Potwierdził, że sporny przepis ustawy o PIT mówi o trzech kategoriach tj. wadach dostarczonych towarów, zwłoce w ich dostarczeniu oraz zwłoce w usunięciu wad towarów i usług. I jak tłumaczyła sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, nie ma w nim nieterminowości w wykonaniu usług. Co do zasady sporna kara nie jest więc wyłączona z kosztów.
Czytaj więcej
Kary umowne za opóźnienie w realizacji usług co do zasady nie są wyłączone z kosztów.
