Interpretacja dotyczyła firmy zajmującej się produkcją drewnianych palet, która chcąc obniżyć wydatki na prąd, nawiązała współpracę z dostawcą, który zaoferował jej lepsze warunki. Za zerwanie umowy z dotychczasowym operatorem przedsiębiorca musi zapłacić karę. Zapytał skarbówkę, czy można ją zaliczyć do podatkowych kosztów?
Podkreślał, że wydatki na energię elektryczną to jedno z największych obciążeń w jego biznesie. Z ekonomicznego punktu widzenia korzystniejsze było dla niego zerwanie umowy z poprzednim dostawcą i nawiązanie współpracy z nowym. Przedsiębiorca powołał się także na art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT. Przepis ten wyłącza z kosztów uzyskania przychodów kary umowne i odszkodowania z tytułu: wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług; zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad; oraz zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Jak zauważył przedsiębiorca, przepis nie obejmuje kar ze zerwanie umowy.
To nie przekonało skarbówki. W interpretacji nr 0112-KDIL2-2.4011.952.2022.1.WS wyjaśniła, że przepisie kar za zerwanie umowy nie oznacza, że można je zaliczać do podatkowych kosztów. Odstąpienie od kontraktu w celu zmniejszenia straty ekonomicznej nie stanowi bowiem wystarczającej podstawy do uznania, że mamy do czynienia z zabezpieczeniem źródła przychodów.
Urzędnicy podkreślili, że to przedsiębiorca ponosi ryzyko prowadzenia działalności. Nie może go sobie rekompensować za pomocą podatkowych przepisów. Dlatego nie wszystkie wydatki, nawet ekonomicznie uzasadnione, są kosztami uzyskania przychodów.
Czytaj więcej
Właściciel firmy nie odliczy od przychodu kary zapłaconej za rozwiązanie współpracy z dostawcą energii elektrycznej.
