Taką interpretację otrzymała spółka z branży motoryzacyjnej. Posiada ona regulamin wynagradzania pracowników, który przewiduje dwa dodatki. Pierwszy to „relocation bonus”, czyli jednorazowa wypłata pieniężna na pokrycie wydatków poniesionych w związku z przeprowadzką w celu podjęcia zatrudnienia. Drugi „relocation services” polega na zapewnieniu pracownikowi profesjonalnego wsparcia przy legalizacji jego pobytu na terenie Polski w zakresie niezbędnym do podjęcia przez niego legalnego zatrudnienia. Środki te stanowią przychód pracownika. Firma zapytała ZUS, czy kwoty dodatków powinna wliczać do podstawy wymiaru składek.
Organ odpowiedział, że tak. W decyzji DI/ 200000/43/ 186/2024 wyjaśniono, iż wyłączone z oskładkowania określone zostały w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej ws. szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (DzU z 2023 r., poz. 728). Jak podkreślono stanowią one katalog zamknięty, i należy je interpretować ściśle.
W przepisach wymienione zostały takie świadczenia jak np. dodatek za rozłąkę dla pracownika za zmniejszenie kontaktu z najbliższymi z powodu zadań służbowych czy kwota otrzymywana przez niego z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłki na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym. Jednak zdaniem urzędników żadnego z tych przychodów nie można zakwalifikować jako wskazane przez spółkę dodatki „relocation bonus” i „relocation services”.
Czytaj więcej
Pieniądze wypłacane w związku z przenosinami w inne miejsce ze względu na podjęcie zatrudnienia stanowią podstawę wymiaru należności do ZUS.
