Kodeks pracy przewiduje kilka systemów czasu pracy. System dobierany jest przez pracodawcę ze względu na specyfikę pracy w zakładzie.
Przerywany czas pracy – co to jest?
Zasady przerywanego czasu pracy reguluje art. 139 kodeksu pracy. W ustawie podkreślono, że przerywany czas pracy może być stosowany jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją. Funkcjonowanie tego systemu pracy musi się odbywać w ramach z góry ustalonego rozkładu. Przewiduje on jedną przerwę w ciągu dnia trwającą nie dłużej niż pięć godzin. Przerwa może być krótsza niż pięć godzin, jednak nie może być dłuższa. W sytuacji, gdy przerwa byłaby dłuższa niż pięć godzin, nastąpiłoby niezgodne z prawem skrócenie czasu dobowego odpoczynku pracownika. Przez co naruszono by art. 133 § 1 kodeksu pracy: „Pracownikowi przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, obejmującego co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego.”
Wyjątek w długości przerwy przy przerywanym czasie pracy, reguluje ustawa o czasie pracy kierowców w art. 16 ust. 1 i 2 zaznaczono, że „(…) w przypadku gdy kierowca wykonuje przewozy regularne, przerwa może trwać nie dłużej niż 6 godzin, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy nie przekracza 7 godzin. Za czas przerwy (…) kierowcy przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia, o którym mowa w art. 9 ust. 5; ” (wynagrodzenie za dyżur). Przerwa ta nie wlicza się do czasu pracy, jednak za czas jej trwania przysługuje pracownikowi prawo do wynagrodzenia w wysokości, połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju.
Czytaj więcej
W okresie pandemii COVID-19 pojawiają się przypadki, w których pracownicy odmawiają świadczenia pracy, bo boją się zarażenia koronawirusem. Czy pracownik w obawie przed COVID-19 może odmówić wykonania polecenia pracodawcy?
System przerywanego czasu pracy wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu z zakładową organizacją związkową a jeżeli u danego pracodawcy nie funkcjonuje zakładowa organizacja związkowa, w porozumieniu z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie zwyczajowo przyjętym u tego pracodawcy. Pracodawca będący osobą fizyczną prowadzącą działalność w zakresie rolnictwa i hodowli, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, przerywany system czasu pracy może wprowadzić na podstawie umowy o pracę. Przerwa w pracy może być krótsza niż wspomniane w przepisie pięć godzin, nie może być jednak podzielona na mniejsze części. Pracownik ma pełną dowolność dysponowania tym czasem. Istotne jest, żeby praca była wykonywana w z góry ustalonym harmonogramie. Przerwa nie może być przydzielana na bieżąco. Pracownik powinien z góry wiedzieć, w które dni i jak będzie pracować. Wadą tego systemu czasu pracy jest niewątpliwie to, że przerwa w czasie trwania pracy przyczynia się do wydłużenia rzeczywistego czasu jej zakończenia.
