Być może nasz pomysł na biznes z Włochami, w zależności od formy naszej obecności gospodarczej, będzie spełniał przesłanki do zaistnienia oddziału. Może to powodować bardzo istotne konsekwencje, głównie natury podatkowej.
Oprócz treści Konwencji OECD, konwencji bilateralnych o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy poznać regulacje prawne kraju, w którym jesteśmy obecni ekonomicznie.
Ustawodawca włoski umieścił definicję oddziału zagranicznego w art. 162 TUIR. Niemal całkowicie pokrywa się ona z definicją zawartą w art. 5 Konwencji OECD z 2017 r. Ostatnie nowelizacje art. 162 włoskiej ustawy o podatku dochodowym dostosowujące przepisy wewnętrzne do Konwencji, weszły w życie 1 stycznia 2018 r. Zamierzeniem włoskiego ustawodawcy było jak najbardziej wierne dostosowanie przepisów wewnętrznych do norm międzynarodowych.
CZYTAJ TEŻ: Jak robić biznes z Włochami i we Włoszech – przewodnik
Definicja zakładu zagranicznego zawarta w art. 162 TUIR jest następująca:
„Zakład zagraniczny to stała siedziba działalności gospodarczej poprzez którą firma zagraniczna nie będąca rezydentem wykonuje w całości lub częściowo swoją działalność na terytorium Włoch”.