W przypadku spodziewanej pozytywnej decyzji i podpisaniu przez obie strony ostatnim krokiem będzie ratyfikacja w parlamentach Nowej Zelandii i Europejskim.
30 czerwca 2022 roku zakończyła się ostatnia runda negocjacji między Nową Zelandią a Unią Europejską. Choć to odległe państwo jest zaledwie 50. partnerem handlowym UE pod względem obrotów z nieco ponad 10 mld euro wolumenu obrotów (2021 r.) to porozumienie będzie miało kilka istotnych konsekwencji z punktu widzenia Wspólnoty.
Po pierwsze, ułatwi handel z kolejnym po: Japonii, Korei Południowej, Wietnamie i Singapurze państwie z obszaru Indopacyfiku, regionu szybko rozwijającego się pod względem gospodarczym. Rozwój partnerstw handlowych z tą częścią świata jest elementem strategii unijnej dla Indopacyfiku z 2021 r.
Czytaj więcej
W Azji rodzi się nowa architektura handlu. Firmy poszukujące lokalizacji do inwestycji produkcyjnych powinny wziąć pod uwagę Wietnam z uwagi na jego członkostwo w wielostronnych umowach handlowych RCEP i CPTPP i obowiązujące porozumienie (FTA) z UE.
Po drugie, przez Komisję Europejską umowa jest określana jako model dla przyszłych układów handlowych ze względu na przepisy odwołujące się wiążąco do osiągania celów klimatycznego porozumienia paryskiego (2015 r.), ochrony środowiska, praw pracowniczych oraz równości płci. Po trzecie, urzędnicy europejscy mają nadzieję, że zawarcie porozumienia z Nową Zelandią przyspieszy koniec trwających obecnie negocjacji z Australią (ważnym nowozelandzkim partnerem handlowym) oraz innymi państwami Indopacyfiku - Indiami, Indonezją i Filipinami.
