Odpisy aktualizujące stosuje się w stosunku do należności, których spłata przez nabywców jest zagrożona, wyegzekwowanie ich jest niemożliwe lub może przysporzyć pewnych trudności. Ich wartość w księgach rachunkowych wymaga aktualizacji nie później niż na dzień bilansowy. Na dzień bilansowy wycenia się należności w kwocie wymaganej zapłaty z zachowaniem zasady ostrożności - mówi o tym art. 28 ust. 1 pkt 7 ustawy o rachunkowości. Zasada ostrożności oznacza, że spółka powinna ocenić realność i prawdopodobieństwo uregulowania przez dłużnika zobowiązania a także stopień ryzyka, utraty przyszłych korzyści ekonomicznych. W bilansie wykazuje się je z uwzględnieniem stopnia prawdopodobieństwa utraty przyszłych korzyści ekonomicznych. Kwotę wymaganej zapłaty można zdefiniować jako wartość nominalną zapłaty, powiększoną o należne sprzedawcy kary umowne, odsetki za zwłokę, zasądzone koszty sądowe, należne odszkodowania itd.
Kiedy podjąć decyzję o utworzeniu odpisu?
Na podstawie posiadanych i zebranych informacji o dłużniku należy określić stopień prawdopodobieństwa spłaty długu i podjąć decyzję o utworzeniu odpisu. Warto sprawdzić zapisy polityki rachunkowości przedsiębiorstwa i adnotacje tam zawarte, dotyczące tworzenia odpisów aktualizujących. Każdą sytuację należy przeanalizować indywidualnie. Przed zamknięciem ksiąg rachunkowych i sporządzeniem bilansu trzeba przeanalizować wszystkie nieuregulowane przez kontrahentów należności. Spółka powinna w sposób racjonalny i rozsądny podjąć decyzję o utworzeniu odpisu aktualizującego należność i o jego wysokości. Podjęta decyzja powinna mieć formę pisemną, zawierać opis sytuacji i powody, dla których tworzony jest odpis, a także, być zatwierdzona przez kierownika jednostki.
Czytaj więcej
Rezerwa to zobowiązanie jednostki, którego termin wymagalności albo kwota nie są pewne. Przedsiębiorca jest świadomy ciążącego na nim obowiązku, jednak nie może wiarygodnie określić jego terminu lub kwoty.
W jakich sytuacjach tworzy się odpis aktualizujący?
Odpisu aktualizującego dokonuje się w stosunku do:
· należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub stan upadłości, w stosunku do których otwarto postępowanie restrukturyzacyjne - odpis do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub zawartej w spisie wierzytelności w postępowaniu restrukturyzacyjnym;
