Klauzulę GAAR, czyli klauzulę przeciwko unikaniu opodatkowania zdefiniowano w art. 119 Ordynacji Podatkowej. Zgodnie z tym przepisem czynność nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli osiągnięcie tej korzyści, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, było głównym lub jednym z głównych celów jej dokonania, a sposób działania był sztuczny (unikanie opodatkowania).
Co to jest klauzula GAAR?
Organy podatkowe nieustannie dążą do uszczelnienia systemu podatkowego, ograniczenia nieprawidłowych praktyk podatników, które mają na celu uniknięcie opodatkowania. Jednym z instrumentów polityki podatkowej, który ma na celu walkę z nieuczciwymi praktykami podatników jest właśnie klauzula GAAR. Jej głównym założeniem jest możliwość zastosowania jej w sytuacji, gdy głównym lub jednym z głównych celów dokonania określonej czynności będzie osiągnięcie korzyści podatkowej sprzecznej w danym stanie prawnym z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu. Klauzula GAAR jest bez wątpienia instrumentem mającym charakter kontrolny i informacyjny. Służy organom podatkowym w zwalczaniu nadużyć podatkowych.
Jakie to są działania sztuczne?
Pokłosiem klauzuli GAAR jest ocena przez organy podatkowe czy podjęte przez podatnika działania nie mają charakteru sztucznego. Na ocenę czy działania miały charakter sztuczny może wskazywać m.in. występowanie nieuzasadnionego dzielenia operacji lub angażowania podmiotów pośredniczących mimo braku uzasadnienia ekonomicznego lub gospodarczego.
Czytaj więcej
Przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą dokonują różnych zakupów w jej ramach. Większość z nich opodatkowana jest podatkiem VAT. Jednak zdarzają się sytuacje, gdy są to towary lub usługi korzystające ze zwolnienia z podatku VAT.
Jeżeli w ocenie organu okaże się, że działania miały charakter sztuczny wówczas jest to przesłanka do uznania jej za czynność mającą na celu uniknięcie opodatkowania.