Każdorazowo decyzja o poleceniu wykonywania pracy zdalnej leży wyłącznie w gestii pracodawcy, a tym samym pozostaje ona bez znaczenia z perspektywy wysokości należnego pracownikowi wynagrodzenia. Irrelewantne jest także to, czy pracodawca jest w stanie w taki sposób zorganizować środki techniczne wykonywania pracy zdalnej, aby zapewnić pełne wykorzystanie możliwości pracownika, czy też wykonywanie pracy zdalnej faktycznie skutkować będzie ograniczeniem zakresu obowiązków pracownika.
Również w sytuacji, gdy pracodawca zmuszony został zawiesić czasowo (całkowicie lub częściowo) wykonywaną działalność gospodarczą, a mimo tego jest świadczona przez pracownika praca zdalna, zobowiązany będzie on zapłacić zatrudnionym pracownikom wynagrodzenie w pełnej wysokości.
Nie ulega tym samym wątpliwości, że polecenie wykonywania pracy zdalnej nie może stanowić samoistnej podstawy dla pracodawcy do obniżenia należnego pracownikowi wynagrodzenia. Należy jednak zwrócić uwagę, że istnieją liczne instrumenty prawne wprowadzone (m. in. w ramach tzw. Tarczy 4.0) w związku z obowiązującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stanem epidemii, pozwalające pracodawcy dokonywać zmniejszenia czy to wymiaru czasu pracy, czy też wynagrodzenia należnego pracownikowi. Instrumenty powyższe pozostają jednak bez związku z poleceniem wykonywania pracy zdalnej przez pracownika.
Podstawa prawna:
-
art. 15gb ust. 1 ustawy z 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19;
-
art. 81 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. tj. z 2020 r. poz. 1320).
Rafał W. Sikorski, radca prawny, partner zarządzający w Kancelarii SK Lawyers. Kancelaria jest zrzeszona w sieci Kancelarie RP działającej pod patronatem dziennika „Rzeczpospolita”.
