Jednorazowa amortyzacja - kiedy jest możliwa?

Amortyzację rozpoczyna się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji środków trwałych i kończy się w momencie zrównania wartości dokonanych odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową tego środka.

Amortyzacja - czym są środki trwałe?

Środki trwałe są majątkiem spółki, składnikiem rzeczowych aktywów przedsiębiorstwa, których główne cechy to:

·       wykorzystywanie na potrzeby przedsiębiorstw - użytkowane wyłącznie w działalności gospodarczej;

·       kompletne i zdatne do użytku;

·       nabyto je lub wytworzono we własnym zakresie;

·       stanowią własność lub współwłasność przedsiębiorstwa;

·       przewidywany okres ich użytkowania jest dłuższy niż rok.

Amortyzacja - niskocenne środki trwałe

W przypadku gdy cena środka trwałego nie przekracza 10 tys. zł netto w przypadku podatników podatku VAT lub brutto w przypadku niewatowców, podatnicy nie muszą ujmować ich w ewidencji środków trwałych. Można je zaksięgować bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów (art. 16d ust. 1 ustawy o PDOP oraz art. 22d ust. 1 ustawy o PDOF) w miesiącu oddania ich do użytkowania. Jednak, gdy podatnik zdecyduje się na wprowadzenie ich do ewidencji środków trwałych, ze względu na niską wartość można zastosować jednorazową amortyzację. Odpis księgowany jest w miesiącu przyjęcia środka trwałego do użytku albo w miesiącu następnym. Zasady amortyzacji składników majątku o niskiej wartości określono w art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obowiązek amortyzacji dotyczy środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, których wartość w dniu przyjęcia do użytkowania jest wyższa od 10 tys. zł.  Gdy wartość jest niższa niż 10 tys. zł, podatnik może zdecydować czy będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych czy jednorazowo zaliczy wydatek w koszty. Art. 32 ust. 6 ustawy o rachunkowości pozwala na ustalenie tego samego momentu dokonania amortyzacji dla celów bilansowych i podatkowych.

Amortyzacja jednorazowa – pomoc de minimis

Możliwość dokonywania przyspieszonej amortyzacji stanowi formę ulgi inwestycyjnej i pomocy de minimis dla małych podatników oraz podatników podatku dochodowego od osób prawnych i fizycznych, którzy w danym roku rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej. Amortyzacja jednorazowa dotyczy środków trwałych zaliczanych do grup 3-8 klasyfikacji ŚT. Wyłączone są samochody osobowe. Wysokość limitu w  roku podatkowym, w którym środki te wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dotyczy wysokości nieprzekraczającej kwoty 50 tys. euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Do przeliczenia limitu 50 tys. euro na złote stosuje się średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie w zaokrągleniu do 1 tys. zł. W 2021 r. jest to 226 tys. zł. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Czytaj więcej

Księgowość

Polskie auto na czeskich numerach rejestracyjnych? To się opłaca

Dość często na polskich drogach możemy spotkać auta (zwłaszcza te o znacznej wartości), które mają czeskie rejestracje. Okazuje się, że za kierownicą niekoniecznie siedzi Czech a Polak mający firmę w Czechach. Dlaczego? Ponieważ jest to korzystne.

Preferencja ta nie ma zastosowania do podatników rozpoczynających działalność, którzy zostali utworzeni w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału, w wyniku przekształcenia spółki niebędącej osobą prawną albo przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 tys. euro. Ulga ta, nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.